De illegale actie

Woensdag 13 augustus 2000, Fc Twente - Go Ahead Eagles 2-2. Twente speelt deze woensdagavond, in een nagenoeg leeg stadion, de laatste poulewedstrijd voor de 1e ronde van de Amstelcup. Deze wedstrijd is er een om de "des-keizers-baard-trofee" en dat is in de tweede helft dan ook duidelijk merkbaar. De inzet en concentratie van het eerste half uur is bij de spelers verdwenen en het vertoonde spel wordt steeds slaapverwekkender. Ook op de tribunes wordt het voor ons moeilijk om de ogen nog open te houden. De consumpties worden in steeds grotere mate genuttigd in een uiterste poging om de ellende om ons heen te vergeten, maar na een uur spelen slaat het noodlot toe en strooit Klaas Vaak ons zand in de ogen. Tegen 3 uur's nachts word ik, nog slaapdronken, wakker en kijk eens voorzichtig om mij heen. De alcohol mist zijn uitwerking niet en ik heb het idee dat we in een gigantische doos met smarties zijn beland. In paniek schud ik mijn medesupporters wakker en ook zij krijgen de schrik van hun leven. Ze worden wakker in een leeg Epi Drost-stadion!!! Na van de ergste schrik te zijn bekomen wordt er een taxi huiswaarts besteld. Thuis aangekomen is het dringen geblazen bij de dagboekkamer, iedereen wil na deze traumatische ervaring zijn hart uitstorten bij de psycholoog. Na urenlange sessies met de psycholoog en de psychiater wordt er in overleg met de GGD besloten dat er voor eens en altijd wat gedaan moet worden aan de smartie-stoelen in ons stadion. Nog zo'n bijna-dood ervaring zullen de meesten van ons niet overleven.

De volgende dag wordt er hevig gediscussieerd over de te treffen maatregelen om ons stadion om te toveren in de rode clubkleur. Het idee om met een Stuka bommenwerper een grote rode verfbom in het stadion te droppen wordt gedwarsboomd door de vliegbasis Twente die ons geen permissie geeft om op te stijgen.
Dan maar weer opnieuw om de tafel en na vele uurtjes brainstormen worden we het er over eens dat we eerst maar eens moeten proberen om vak 29 rood te maken, daarna zal de rest van het stadion volgen. Besloten wordt om de stoelen niet met een rode spuitbus te lijf te gaan, maar om de rode stoelen uit de vakken 18 t/m 26 te verwisselen met de gekleurde smartie-stoelen uit vak 29. Zo worden er twee vliegen in een klap geslagen, het stadion krijgt weer voor een deel iets van de rode clubkleur terug en de trouwe supporters uit vak 29 hebben allemaal weer een schone stoel. Het Makita-team is geboren.

Na al deze goede ideeën moesten we het alleen nog even in de praktijk ten uitvoer zien te brengen. We zaten met onze (linker)handen in het haar en er was nog maar een uitweg: de hulp van Nico (eigen gruis en puin) inschakelen. Na Nico onze plannen te hebben voorgelegd wilde hij kosteloos meewerken aan deze metamorfose op voorwaarde dat we de blauwdrukken van het stadion in ons bezit kregen om zo een beter inzicht te krijgen in het aantal stoelen dat verplaatst moest worden.
Een telefoontje naar de stadionmanager van de FC was voldoende, diezelfde dag nog werden de tekeningen per postduif verstuurd. Na het bestuderen van de tekeningen bleek dat er zich in vak 29 maar liefst 488 stoeltjes bevonden, dus in totaal moesten we 976 stoeltjes verplaatsen.

's Avonds werd er direct tot actie overgegaan en de eerste inkijkoperatie (codenaam "mecano") in het stadion werd gepland. Alvorens de 4 meter hoge ladders tegen de hekken te plaatsen hebben we eerst een paar uur op de parkeerplaats gepost om te kijken of de beveiliging goed in elkaar stak. Toen bleek dat deze een lachertje was zijn we tezamen met Nico de hekken overgeklauterd en werden de stoelen aan nauwkeurige inspectie onderworpen.
Na een korte inventarisatie bleek al snel wat de benodigdheden waren om de actie goed te laten verlopen. Met èèn blik zag onze Nico dat we niet konden zonder torx-30 bitjes, sleuteltje 8, borgmoer m5 met nylonring, veel Makita's, nog meer accu's en een man of dertig om met de losgeschroefde stoelen naar vak 29 te lopen en vice versa.
Diezelfde nacht nog werd er besloten om zo snel mogelijk tot aktie over te gaan, vrijdag 22 september werd uitgeroepen tot M(akita)-day.


Vrijdag 22 september, er is afgesproken om te verzamelen op de parkeerplaats van Miracle Planet en tegen half een `s nachts verschijnen in de verte de silhouetten van auto?s met ladders op de imperiaal, busjes van diverse gerenommeerde bouwbedrijven en Nico met zijn koffer achter op de fiets. Na een pittige peptalk van Nico worden de handen ineengeslagen en wagen wij ons aan de oversteek over de parkeerplaats richting stadion. De ladders worden ontvouwen en tegen de hekken geplaatst, de bivakmutsen worden over het hoofd getrokken en we wandelen moeiteloos het stadion binnen. In het stadion aangekomen moeten we met handen en voeten communiceren, omdat we elkaar door de luide muziek niet kunnen verstaan. Tot onze schrik is er in het hoofdgebouw een feest gaande, maar dit kan alleen maar in ons voordeel werken want zo zal ook niemand ons horen.
Er wordt een kleine werkbespreking gehouden en het Makita-team wordt in 3 groepen opgesplitst: groep 1 zal alle schroeven losdraaien, groep 2 is de wandelvereniging die zorgt voor de aan- en afvoer van stoeltjes en groep 3 draait het geheel weer aan.

De taken zijn verdeeld en iedereen weet wat hem te doen staat. De boormachines worden uit de tool-belts getrokken en binnen een mum van tijd klinkt het gezoem van de Makita?s. Er zijn een paar uren verstreken en we kunnen ongestoord door werken, af en toe opgeschrikt door een hels kabaal wanneer iemand van de wandelvereniging weer eens 15 stoelen uit zijn handen laat vallen en deze in de gracht belanden.

Het werk vordert gestaag en de rode stoelen in vak 29 krijgen langzaam gestalte als we plots worden opgeschrikt door een vuurpijl. Dit is een teken van onze uitkijk, zij hebben het beveiligingsbedrijf gesignaleerd en het zal dan ook niet lang meer duren voordat zij het stadion zullen betreden voor een routine controle. De boormachines worden weer opgeborgen in de toolbelts, de ladders worden achter de reclameborden gegooid en iedereen gaat plat op zijn buik achter de stoelen liggen.

Nog geen halve minuut later betreed de beveiliging het stadion en ontsteekt de lichten. De beveiligingsmedewerker kijkt eens rustig om zich heen en neemt plaats op een van de business-seats. Hij haalt zijn broodtrommeltje (met Twente logo f12,95 bij de clubshop) en thermoskan te voorschijn en gaat lekker zitten lunchen om 3 uur 's nachts. Na een luide boer van de beveiligingsman, als teken dat de bammetjes kaas gesmaakt hebben, gaat het licht weer uit en verdwijnt hij met zijn broodtrommeltje in het holst van de nacht.
De werkzaamheden kunnen weer worden hervat en na zoveel onkunde van de beveiliging bekommert niemand zich meer om een eventueel stadionverbod als gevolg van deze actie. Het zangclubje zet een paar liedjes in (oleee ole oleee!) en er vind zelfs een heuse stoelendans plaats die overigens door Nico werd gewonnen.

Na vele uren van bloed, zweet en tranen is het dan eindelijk zover, het ochtendzonnetje breekt door, de kraaiende hanen weerklinken door het stadion en VAK 29 IS ROOD!!!
Smerig, gewond aan handen en knieën, uitgeput en met blaren in de handen, maar met een voldaan gevoel voor clubhistorie keren we allen huiswaarts en Nico richting Hilversum.
Alvorens we onze bedsteden opzoeken beraden wij ons al weer op nieuwe acties tegen de vercommercialisering van onze geliefde club. We besluiten dat we eerst maar eens afwachten of het bestuur nu eindelijk eens is wakker geschud en zelf ook inziet dat het zo niet langer meer kan.
Misschien acht het bestuur de tijd wel rijp om nu eens iemand aan te stellen die de voetbalcultuur binnen de FC probeert te bewaken of een supporterscoördinator die luistert naar de supporters en die ook begrijpt wat ze bedoelen.
Misschien wordt het zelfs wel weer tijd om Harry Leunk van stal te halen! Iemand die begrijpt wat de supporters willen (en dat is meer dan bier drinken en op eigen vervoer naar de uitwedstrijden toe).
Het Makita-team begrijpt ook wel dat de club niet zonder sponsoren en commercie kan, maar de commercie wel dienstbaar zijn aan de club en niet andersom.