Please download Flash player here.

Historie van Red Is The Color

In 1996 verscheen het eerste FC Twente-fanzine: 'StadionNieuws'. Het zwart-wit gekopierde A5'je werd gratis uitgedeeld, in een oplage van 800 stuks, vanuit het Supportershome van Vak-P en op Vak-U waar de jongere generatie zich ophield.

De reden voor het uitgeven van StadionNieuws was een stukje bewustwording kweken bij de fans over het daadwerkelijke beleid van FC Twente dat aan het oog van de trouwe fans werd onttrokken. Ook was StadionNieuws het enige medium rond FC Twente waarin de fans hun mening kwijt konden. Het programmaboekje Twente-Thuis en het FC Twente-Magazine zijn goed nieuws shows die nooit eens ergens kritisch naar kijken en waarin je als supporter ook je mening niet mag verkondigen. Ook het nieuwe supportersmagazine 'Goa stoan' is een replica van zijn voorloper het 'FC Twente-magazine' en is dus wederom een zoutloos supportersblad. 

In de afgelopen negen jaar is het fanzine uitgegroeid tot een volwaardig boekje van ongeveer 28 pagina's of meer per uitgave, dat bij iedere uitgave kompleet uitverkocht is.
De naam is vier jaar geleden veranderd in 'Red Is The Color', omdat 'StadionNieuws' ook de naam is van het programmaboekje van Feyenoord (Hier kwamen wij dus veel later pas achter) en de naam van een collumn in de Telegraaf is. Er is bewust gekozen voor de naam 'Red Is The Color'. Dit ter bewustwording van een stukje clubcultuur.

Rood is namelijk de hoofdkleur van onze club, en niet half rood en half wit zoals het in ons huidige logo wordt gebruikt. De clubkleuren zijn afgeleid van de Twentse vlag en die is rood en alleen het trotse witte paard is wit en meer niet. Een van de voormalige clubbestuurders van FC Twente heeft dit enkele jaren geleden bedacht zonder ook maar rekening te houden met een stuk historie van onze club. De huidige beleidsbepalers beloofden in 2001 het logo weer te veranderen in overwegend rood. Echter zoals zo vaak bij deze 'passanten' bleek ook dit weer een loze belofte te zijn.

In april 2005 verscheen de laatste oplage van RITC. De makers vonden het na negen jaar en 65 uitgaven wel genoeg.